BORIS ROKANOV: ANNE BABA VE KONSTANTİN PAVLOV’UN POZLARINA DAİR MUHTEŞEM BİR ŞİİR

 Peki senin dansın niye kaldırıyor… Şeyimi…
          Nasıl demeli… Nasıl demeli 

                “Gala Dans Provası”-ndan Konstantin Pavlov                                              
                                                                                                                            

Ben baban olabilirim,
ama isterim ki annem olasın sen,
benim annem, çıplak
anne,
gözleri olan ve olmayan anne.
Anne,
bir nebze bile uzaklaşmak istemiyorum senden.
Ev belledim
annem,
senin rahmini.
Hayat risalesine yaraşır bir çıplaklıkla
rüya ve hayallerde
öylesi
muhteşem büyülüyorsun ki beni,
ben ise senden bende bulunduğuncayım.
Hangisini göz ardı edeyim:
kendimi mi, hayatı mı?
Ve öylece
biteviye ve insanca
zonklayan o yaraya el ayasını basmış
severim annemi
severim kendimi: o babayı:
tam bir baba kunduz gibi
gök karanlıktan, olduğu gibi.

Görülmemiş bir kemik torbasısın: savaşacaksın…
Hangisini göz ardı edeyim:
kendimi mi, hayatı mı?
Peki ya senin o bezgin kuzinlerin son sözüme ne derler:
kötü yola düşen el kadını için
çocuklara ve kirpilere
annelik edecek olan için
kendi çocuklarına, kendi kirpilerine,
benim annem,
annelerin en güzeli.

Bulgarcadan çeviren: Aziz Şakir - Taş